Onlangs liep ik voor dagblad Trouw een stuk op met ‘moderne pelgrim’ Wilco Kruijswijk. Ik was benieuwd: talloze mensen zijn gegrepen door wandelen, maar waardoor komt dat? Valt het in woorden te vatten?
Wilco, die zich naast het wandelgebeuren intensief bezighoudt met filosofie, yoga en oosterse krijgskunst, ontpopte zich tijdens de tocht als een vurig pleitbezorger van wat hij noemt ‘diepzinnig en lichtvoetig pelgrimeren’.
Hij ontwikkelde vijf stappen om tot ultiem wandelgeluk te komen. Al moeten we er volgens hem ook weer geen ‘al te verheven toestanden van maken’.
Stappenplan voor de moderne pelgrim
Eerst staat ‘je eigen weg’ centraal, daarna ‘ontmoeting met anderen’, vervolgens ‘de samenleving’.
Stap 1: Volg je eigen ritme. Kruijswijk: “De dag zelf bepaalt wat je gaat doen, hoeveel je gaat lopen, waar je gaat slapen.”
Stap 2: Omarm de eenvoud. “Laat de hectiek buiten het pad. Zet bijvoorbeeld je telefoon op stil. Lees een week geen krant.”
Stap 3: Ga ontmoetingen aan. “Dat kunnen medepelgrims zijn, maar ook inwoners van de dorpen die je aandoet.”
Stap 4: Schenk vertrouwen. “De gedachte volledig zelfstandig en onafhankelijk te zijn is een misvatting. Een pelgrim beseft dit in zijn rol als gast en vreemdeling.”
Stap 5: Laat de wereld mooier achter. “Stel jezelf tot doel om de plek waar je geweest bent mooier achter te laten. Dat kan al door uit te stralen dat jij jouw ritme gevonden hebt.”